Emilia: W jaki sposób motywowałaś się, aby być w tym miejscu, gdzie aktualnie jesteś? Opowiedz nam o swojej drodze do sukcesu.
Julita: Motywowałam się już od szkoły podstawowej, zawsze zależało mi na osiąganiu jak najlepszych wyników i zdobywaniu wiedzy. Wiedziałam, że jeśli mogę coś zrobić, to postaram się z całych sił, żeby się udało. Oczywiście nie zawsze wszystko wychodziło, czasem potrzeba było więcej pracy i czasu, ale przy odpowiedniej determinacji nie ma rzeczy niemożliwych. Motywacją były dla mnie cele, które w przyszłości mogę spełnić i te, które już udało mi się spełnić.
Emilia: Czy była jakaś osoba, którą się inspirowałaś?
Julita: Od zawsze inspirowała mnie moja mama, która sama była świetną uczennicą. Zawsze miała też jakieś metody na naukę i porady, dzięki którym mogę osiągać moje cele.
Emilia: Gdybyś miała dać radę na swój sukces, co byś powiedziała?
Julita: Myślę, że nie ma jednej dobrej rady, ale przede wszystkim trzeba po prostu iść na przód ku swojemu celowi. Nie przejmować się porażkami i pracować, bo bez pracy nie ma kołaczy. No i nie wolno zapominać o czasie wolnym, pasjach i hobby, które pozwalają realizować się nie tylko w szkole.
Emilia: Gdybyś teraz spotkała swoją młodszą wersję, co byś jej powiedziała?
Julita: Powiedziałbym jej, żeby robiła wszystko tak, jak jej podpowiada serce i żeby się nigdy nie poddawała. Myślę, że ważne byłoby wspomnieć, że jestem szczęśliwa i udało mi się osiągnąć wszystko, czego chciałam, jako mała dziewczynka.
Emilia: W jakim kierunku podążasz? Na jakie studia chcesz iść?
Julita: Wciąż nie jestem pewna na co finalnie pójdę, ale myślę, że będzie to coś w kierunku biologicznym, np. biotechnologia lub medycyna. Bardzo podoba mi się też oceanografia. Nie dokonałam jeszcze ostatecznego wyboru.
Emilia: Co sprawia, że jesteś szczęśliwa? Jakie masz hobby?
Julita: Rodzina i przyjaciele. Bardzo mnie wspierają w tym, co robię i to właśnie oni są podstawą mojego szczęścia. Dzięki nim jestem tym, kim teraz jestem. Radości i chęci do życia dodaje mi moje hobby, czyli śpiew. Myślę, że to taki rodzaj relaksu i w tym się odnajduję. Udzielam się również w wolontariacie, co przynosi mi satysfakcję i poznałam tam wielu cudownych, wspierających ludzi.
Emilia: Jaki cel dla Ciebie jest najważniejszy? Albo jaki cel był dla Ciebie najważniejszy?
Julita: Najważniejsze dla mnie cele zmieniały się z biegiem czasu, kiedyś było to dostanie się do liceum i osiąganie bardzo dobrych wyników w nauce. Teraz skupiam się na zdaniu matury najlepiej jak potrafię i na dostaniu się na studia, które sprawią, że odnajdę wymarzony zawód. Jednak od zawsze i na zawsze moim celem jest bycie szczęśliwą i życie pełnią życia.
Emilia: Co zyskasz dzięki temu, że zostałaś stypendystką?
Julita: Zdobycie stypendium dostarczyło mi pewności siebie, że jak się chce, to wszystko się da! No i warto też wspomnieć o finansach, dzięki którym mogę spełniać małe marzenia, np. wyjazd za granicę. Miło jest także dostać takie wyróżnienie, pojechać do Szczecina, uścisnąć dłoń Wojewodzie Zachodniopomorskiemu. A i ten wywiad to też świetne przeżycie, więc dzięki stypendium zdobyłam cudowne wspomnienia.
Emilia: Jaki był Twój pierwszy krok do zdobycia stypendium?
Julita: Pierwszym krokiem było postawienie sobie celu – mieć jak najlepsze wyniki w nauce. Nie planowałam tego, że dostanę to stypendium, nie skupiałam się jakoś na tym. Chyba nie spodziewałam się, że wypadnę aż tak dobrze. Po prostu chciałam dobrze się uczyć i zdobyć jak najwięcej wiedzy.
Emilia: Kto najbardziej Cię wspierał?
Julia: Najbardziej, od zawsze wspierała mnie mama, która jest moją największa kibicką. Zawsze ma dla mnie sposób na sukces i wspaniałe porady. Bez niej na pewno nie dałabym rady. Służy mi dobrym słowem i wsparciem w każdej decyzji. A najcudowniejsze jest to, że podoba jej się mój każdy pomysł na moją przyszłość i, że zawsze była, jest i będzie ze mnie dumna.
Emilia: Dziękuję za wywiad i życzę Ci kolejnych sukcesów, spełnienia marzeń i dostania się na wybrane studia.
Wywiad przeprowadziła: Emilia Maćkiewicz, klasa 2B
